- αυστηρός
- -ή, -ό (AM αὐστηρός, -ά, -όν)1. σκληρός, τραχύς, ανεπιεικής2. σοβαρός, αξιοπρεπής, εγκρατής3. (για ύφος κειμένων) λιτός, απέριττος, χωρίς στολίδια4. (για τη γεύση) πικρός, οξύς, στυφόςνεοελλ.σκληρός, πιεστικός, επαχθήςαρχ.1. (μτφ. για πρόσωπα) δύστροπος, στρυφνός, σκυθρωπός2. (για έδαφος) τραχύς, ανώμαλος.[ΕΤΥΜΟΛ. < (θ.) αυστ- (πιθ. του ρηματικού επιθ. *αυστός του αὔω ή αὕω «ξεραίνω, στεγνώνω») + (επίθημα) -ηρός (πρβλ. αυχμηρός, λυπηρός, μοχθηρός, οδυνηρός, τολμηρός κ.ά.). Η λ. αυστηρός με την αρχική σημασία της «ξηρός, οξύς, πικρός στη γεύση» χρησιμοποιείται από τον Πλάτωνα μεν για το νερό, από τον Ιπποκράτη δε για το κρασί και κατ' αντιδιαστολή προς το γλυκύς, ενώ με ανάλογη χρήση απαντά και σήμερα σε ορισμένα ιδιώματα (πρβλ. αυστηρό ξίδι, Κεφαλονιά). Ήδη από την ελληνιστική περίοδο το επίθ. αυστηρός αποκτά την τρέχουσα ηθική σημασία «σοβαρός, σκληρός, ανεπιεικής» και χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει πρόσωπα. Ανάλογη σημασιολογική εξέλιξη παρατηρείται και στο συγγενές μ' αυτό επίθ. δριμύς, το οποίο αρχικά μεν σημαίνει επίσης «οξύς, πικρός», αργότερα όμως προσλαμβάνει κι αυτό τη σημασία «τραχύς, ανεπιεικής».ΠΑΡ. αυστηρότητα (-ότης)αρχ.αυστηρία].
Dictionary of Greek. 2013.